Bebek bakımında geleneksel bir uygulama: “tuzlama”

Bebek Bakımında Unutulan Gelenek: Tuzlama ve Tarihsel Derinlik

Bebek bakımında geleneksel bir uygulama: “tuzlama”

Geçmişte Anadolu coğrafyasında bebekler küçük bir tutam tuzla tuzlanırdı. Genellikle göbek bağı düştükten sonra boyun, koltuk altı, perine, ayaklar, avuç içi azıcık tuzla ovulur ve sonra durulanırdı ya da tuzlu suyla yıkanırdı. Kimileri tuza bal da eklerdi. Bunun bebeğin gelişimine katkı vereceği, cildini güçlendireceği, düşük enerjili varlıkları uzak tutacağı, ileride kötü kokmasını önleyeceği, pürüzsüz bir cilt sağlayacağı düşünülürdü. Tuzlama yapılmazsa bebek ileride pek çok sağlık sorunu yaşayabilirdi. 

Sadece bize ait bir uygulama değildi tuzlama. Kökeni antik çağa giden Hunlarda, Altaylarda, Avrupa ve Orta Doğuda, Yunanistan, Hindistan ve Çin’de de çok yaygın geleneksel uygulamaydı. Çünkü tarih boyunca tuzun sembolik ve hayat verici özelliği vardı. Homer, tuzun "kutsal" bir madde olduğunu söylerken, Platon onu "tanrıların değerli bir maddesi" olarak tanımlıyordu. 

Bugün bu uygulamanın bebeğe zarar vereceği, su kaybına neden olacağı düşünülmektedir. Yanlış yapılan uygulamalar nedeniyle ölen bebekle olmuştur. Eskiden tuz az bulunurdu, pahalıydı. Tüm vücut için kullanılan tuz miktarı küçük bir tutamı geçmezdi ama tuz ucuzladıkça, abartılı uygulamalar tehlike oluşturdu. 

Sanki roll-on ve deodorant lobisi tarafından özellikle unutturuldu tuzlama! 

İçinizde tuzlanan oldu mu?