İnsanın Varoluşundan İtibaren Başlayan Ebelik

Modernleşme Sürecinde Yok Olan Anadolu 

Bugün modernleşme sürecinde yok olan Anadolu halk ebeliğine, onların doğum öncesi ve sonrası uygulamalarına değineceğim. Malum elinde yetiştiğim insanlardan biri pek çok şeyin yanında alaylı halk ebeliği de yapıyordu. Kısırlık konusunda da kendince bazen dinsel bazen bitkisel yöntemleri vardı. Mistik, metafizik ve metapsişik özellikleri ve ellerinin tılsımlı olmasıyla bilinen şöhretli biriydi o. Ebe olmanın temel şartının cesaret olduğunu söylerdi. Korkma! Hiçbir şey yapmasan bile doğum gerçekleşir!

Hamile bir kadın, kendisini bebeğe bağlayan ruhsal bilgileri ve iyi enerjiyi saçlarında tuttuğu için saçlarını asla kesmemeliydi. Bu nokta önemli! Aksi halde bebekle temasını kaybederdi. Anne adayı kabız da olmamalıydı. Hele doğuma yakın hiç!

Ebe doğuma gittiğinde önce salavat getirir, ağrıyı azaltmak için doğum yapacak kadının sırtını ovalardı. Kütü ruhları ya da üç harflileri uzak tutmak için annenin saçlarını da gevşetirdi ki saçlar itici görev görsün (Bu öğreti bende uzun saç savunuculuğuna neden olmuştur: itici güç). Sonra kadına çömelme pozisyonu aldırılırdı. Bunun sırt ağrılarını azalttığını, rahmi açtığını (yer çekiminin gücünü kullanmak) ve itme gücünü artırdığını inanılırdı. Sonra kadının kuyruk sokumuna baskı yapardı ebe. Bunun ise anneyi rahatlatıp cesaret vereceği düşünülürdü. Ebe sürekli kelimeyi şehadet getirir, okuya üfleye doğum yaptırırdı. Plasentanın da toprağa gömülmesini salık verirdi. Anne ve bebek doğumda ve ilk 40 gün ölüme çok yakındı. Doğumun kardeşi ölümdü bu süreçte. Doğum annenin öte dünyaya olan yolculuğunu, bebeğinde de öbür dünyadan bu dünyaya olan yolculuğunu temsil ediyordu. Yani üst ve alt dünyalar açılır, birbirine karışır ve bu durum anne ve bebeği kötü ruhlara ve negatif enerjilere karşı çok daha duyarlı hale getiriyordu.

Derin konular…